Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, οι ελιές που καταναλώναμε ήταν φτιαγμένες στο σπίτι μας.
Προερχόμενες από το κτήμα μας στην Σαλαμίνα, άλλοτε ήταν πράσινες
τσακιστές ή χαρακτές με φρέσκα μυρωδικά. Άλλοτε πάλι μαύρες στην ξυδάλμη
με αποξηραμένα
μυρωδικά, ανάλογα με την έμπνευση της στιγμής.
Το γενικό πρόσταγμα είχε η μητέρα μου και εμείς δίπλα της βοηθούσαμε, παρατηρούσαμε, μαθαίναμε.
Στα ντουλάπια, σε δροσερό μέρος, φυλάσσονταν σε μεγάλα βάζα οι ελιές της χρονιάς.
Η παράδοση συνεχίζεται χωρίς διακοπή και σήμερα, στο δικό μου σπιτικό. Σπάνια αγοράζουμε ελιές.